Voor de volgende generatie
Piet en Chelsea
Chelsea: We hebben het samen zeker wel over duurzaamheid en dan vooral over wat je nu zelf kunt doen. Bijvoorbeeld geen of minder vlees eten. We hebben het ook heel vaak over racisme en dan realiseer ik me echt dat de oude generatie veel dingen niet begrijpt.
Piet: De laatste keer heb ik op Groen Links gestemd, met dank aan mijn kleindochter. Ik luister naar haar, want zij is van de volgende generatie.
Chelsey: Dat is mooi, maar het blijft beperkt. We kunnen allemaal wel een paar mensen bewust maken, maar als de regering niet betere regels maakt, heeft dat maar beperkt nut. En die regels kunnen werken! Kijk maar naar betalen voor een plastic tasje. Eerst vond iedereen dat irritant, nu hoor je er niemand meer over. Er zeiken altijd wel mensen, maar dat gaat ook weer voorbij.
Beeld: Lulu Linders
Leen, Lia en Seppe
Leen: We zijn best bewust bezig met natuur en duurzaamheid, maar het ligt niet zo aan de oppervlakte. Het is voor een groot deel gewoon logica. Je afval in de afvalbak, papier in de papierbak, tweedehands spullen kopen. Dat is gewoon normaal. Toch zijn er nog steeds mensen te besodemieterd om tien meter te lopen om iets in de prullenbak te gooien.
Lia: En toch is er dan nog zo lang discussie geweest over of we wel of niet statiegeld op een blikje moeten doen. Hoe simpel kan het zijn? Er wordt veel te veel gepraat.
Leen: Ik stem daarom op een kandidaat die geloofwaardig is, die zinnig met mensen omgaat en doet wat hij of zij belooft.
Lia: Ik stem op een partij die eerlijk en netjes is voor mens, dier en omgeving.
Beeld: Lulu Linders
Debatten volgen? Schrijf je in!
In de aanloop naar de verkiezingen organiseren we een aantal evenementen op afstand, zoals debatten met klimaatkandidaten over realistisch, duurzaam beleid. Op de hoogte blijven? Schrijf je in!
Jan, Aaron, Sarah en Tigo
Jan: Hoe meer ik me verdiep in duurzame initiatieven, hoe meer zorgen ik me maak. Vooral om hoe langzaam er wordt gehandeld. De mogelijkheden zijn er, maar het tempo ligt zo laag.
Daarnaast maak ik me erg zorgen om hoe rechtvaardig de energietransitie zal verlopen. Wat gaan we bijvoorbeeld doen met energiearmoede? Mensen waarvan de energiekosten een groot deel van hun uitgaven zijn, maar die niet financieel in staat zijn om dit te veranderen. Of ik nog zie hoe dat soort problemen wordt opgelost, is de vraag.
Of doelstellingen voor 2050 worden gehaald ga ik niet merken, maar mijn kleinkinderen wel. Daarom stem ik op politici die zich hard maken om die doelen echt te bereiken. Een belofte voor de toekomst is namelijk makkelijk te maken als die toekomst nog ver weg is. We moeten stemmen op mensen die het lef hebben om daar ook echt naar te handelen.
Beeld: Lulu Linders
Lydia en Jayden
Lydia: Tijdens mijn jeugd heb ik in Kaapverdië gewoond, waar ik veel overstromingen heb meegemaakt. Ik ben vaak bang geweest om een dierbare te verliezen en dat zet je wel aan het denken. Ik hoop dat mijn dochter en kleinzoon zoiets niet hoeven mee te maken.
In Nederland voel ik me veiliger, maar ik ben nog steeds bang voor milieurampen. Tijdens de Tweede Kamerverkiezingen stem ik daarom op iemand die hart heeft voor het milieu.
Beeld: Lulu Linders
Gerrit-Jan en Janneke
Gerrit-Jan: Janneke vertelde me dat ze soms bang is dat Nederland overstroomt. Ze leert namelijk al heel veel over het klimaat op school.
Janneke: En door mij eet je minder vlees, toch opa?
Gerrit-Jan: Dat klopt! Ik kom uit een kerkelijk gezin en wat mij betreft mogen mensen best wat meer versoberen. Verder probeer ik op een praktische manier bij te dragen aan een duurzamere wereld. Ik help mensen met het isoleren van hun huis en ben actief in Drechtse Stromen, een burgerinitiatief voor energiebesparing. Daarnaast begeleid ik een maatschappijkritisch koor waar we ook klimaatliederen zingen. Zo dragen we allebei ons steentje bij.
Beeld: Lulu Linders
Margriet, Oskar en Tomas
Margriet: Ik las mijn twee kleinkinderen voor uit een boek over een oerwoud dat gekapt werd. Toen vroeg ik aan ze hoe dat opgelost kon worden. “Gewoon de bladzijde omslaan, oma!’’ Dat vond ik zo’n heerlijke gedachte. Was het maar zo makkelijk.
Maar gelukkig zijn er veel mensen die zich druk maken om wat er op die volgende bladzijden staat. Hier vlakbij heb je bijvoorbeeld de FoodCoopNoord, een voedselcoöperatie in Amsterdam, geheel gerund door vrijwilligers. Als ik daar kom zie ik veel jongeren die zich vol energie inzetten voor biologisch eten. Als ik met ze praat over een groene toekomst geeft hun bevlogenheid me vertrouwen!
Maar er moet wel echt wat gebeuren. We kunnen niet meer naïef zijn. Uitstellen is de vijand van het goede. Dus aan alle klimaatkandidaten heb ik een bericht: durf! Wees niet bang voor stemverlies, maar geef leiding aan de hand van je visie!
Beeld: Lulu Linders
Sietse en Elanor
Sietse: Toen Lubbers premier was stond milieu hoger op de agenda. Helaas is deze focus in 25 jaar tijd erg afgenomen. Er ging te veel aandacht naar people en profit en de planeet werd vergeten. Nu bungelt Nederland achteraan als het gaat om structurele duurzame maatregelen.
Mijn kleinkinderen hebben mijn motivatie vergroot om me in te zetten voor het klimaat. De natuur vormt een immer veranderend theater waar je gratis van kan genieten. Ik hoop dat mijn kleinkinderen dat nog in volle glorie kunnen meemaken.
Om het een plicht te noemen klinkt weer zo zwaar, maar ik zou mezelf niet meer in de spiegel kunnen kijken als ik niks aan het klimaat zou doen. Stemmen op een groene kandidaat is wel het minste dat ik dan kan doen!
Beeld: Lulu Linders